Την πόρτα σαν ανοίξατε δω τούτου του σχολείου
Μικρά παιδάκια και γλυκά στην πρώτη γυμνασίου
Φωτίσατε όλη την αυλή με το χαμόγελό σας
Κάθε γωνιά πλημμύρισε με το ξεφωνητό σας.
Στην τάξη μέσα μπήκατε όπως τα κουταβάκια
Με πειθαρχία στη σειρά σαν να ΄στε στρατιωτάκια
Διψούσατε για το νερό πολύτιμο της γνώσης
Τέτοια ζουζούνια πώς μπορείς άραγε να μαλώσεις;
Κυλούσανε σαν το νερό οι μέρες του σχολείου
Και να όλοι σας φτάσατε δευτέρα γυμνασίου
Χαρά για σας διπλή για μας που ΄μασταν δάσκαλοί σας
Περίσσεψαν οι ζαβολιές, σύνθετα τα γιατί σας.
Μα πάντα υπομέναμε, σας κάναμε τη χάρη
Τα μάτια κλείναμε απαλά και στο μαργαριτάρι
Γιατί πάντοτε λέγαμε ας το παιδί θα στρώσει
Παράλληλα όπως μπορεί την κυνηγά τη γνώση.
Γιατί αυτή είναι η μπόρεση ενός καλού δασκάλου
Στην τάξη μέσα να ξεχνά το ρόλο του μεγάλου
Και με αγάπη άδολη για κάθε μαθητή του
Σε κάθε νου να τραγουδά τη γνώση τη δική του.
Φέτος στην τρίτη ήρθατε γεμάτοι περηφάνια
Ποιος σας αναγνωρίζει πια μιλάτε σαν την Πάνια
Ανοίξατε δρόμους πολλούς στα τόσα όνειρά σας
Δίπλα κι εμείς να ισιώνουμε μη στρίψουν τα φτερά σας.
Ζητάμε από όλους σας να προβληματιστείτε
Με κάθε τέχνη της ζωής πώς να καταπιαστείτε
Θεμέλια και στεγανά καθένας να ταράξει
Τα χνάρια του μες τη ζωή που θέλει να χαράξει.
Αυτό ήταν το ταξίδι μας γλυκά μας μαθητούδια
Σας πήραμε στα χέρια μας ήσασταν τρυφερούδια
Το κατευόδιο σήμερα όλοι σας τραγουδάμε
ΑΡΑΓΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΠΟΣΟ ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΜΕ;?.
Ζήκα Διονυσία